Dag 20: Alcatraz en de San Francisco Giants

Aangezien ons hotel geen ontbijt verzorgt zijn we, eigenlijk voor het eerst, gaan ontbijten in een echte diner. Precies zoals je dat kent van TV. Koffie wordt doorlopend ingeschonken en op het menu staan eieren, spek, worstjes, pannenkoeken, etc etc. Evelyn koos voor French toast met bosvruchten en toen Matthew eieren, spek, worst en 2 pannenkoeken met bosvruchten bestelde besloot ik daar ook voor te gaan. Het smaakte allemaal prima en diende eigenlijk ook gelijk voor de lunch. Dat kwam mooi uit, want we gingen daarna direct door naar Alcatraz. Om 13:00 gingen we aan boord en een half uurtje later voeren we door San Francisco Bay op weg naar Alcatraz. Vanaf het water hadden we een mooi uitzicht op de stad en ook op de Golden Gate bridge.
Eenmaal aangekomen op het eiland zijn we met een audio tour door de celblokken gegaan. Dit was echt heel indrukwekkend. Je had het gevoel in een zeer interessante documentaire rond te lopen. Verhalen over de grote ontsnapping, George "Machine Gun" Kelly of over Al "Scarface" Capone waren op zijn zachts gezegd smeuïg. Heel apart om op zo'n beroemde plek rond te lopen.
Na de toer zijn we nog even over het eiland gewandeld om andere gebouwen en de courtyard te zien.
Voordat we teruggingen naar de boot kwamen we in een winkeltje. Hier kon je van alles kopen. Van stukjes steen afkomstig van "the Rock" tot boeken en allerlei andere souvenirs. In het midden van de winkel zat een wat oudere man met een zakje chips boeken te signeren. Wat bleek, het was William G. Baker, de laatst levende ex-gevangene van Alcatraz. Alcatraz is in 1963, vanwege te hoge onderhoudskosten, gesloten en William Baker is de enige voormalige "inmate" die nog leeft. En hij heeft een boek geschreven over het leven in Alcatraz. Natuurlijk hebben wij zijn boek gekocht en het laten signeren. Evelyn en Matthew zijn zelfs nog even op de foto gegaan met deze ex-gevangene van Alcatraz. Bizar!
Overigens was Mister Baker geen moordenaar. Het "enige" dat hij had gedaan was cheques en geld vervalsen. Alleen deed hij dit zo vaak dat hij bijna 50 jaar van zijn leven telkens weer opgesloten werd. Waarom dan Alcatraz? Het gezegde geeft daar het beste antwoord op; "If you break the rules, you go to prison. If you break prison rules, you go to Alcatraz." Deze vriendelijke oude man had 3 keer geprobeerd uit een federale gevangenis te breken, vandaar dat hij naar Alcatraz moest. 
Toen we weer in San Francisco waren hebben we snel wat gegeten en zijn we richting het AT&T Ball Park gegaan. Dit stadion is het thuis voor de baseball wedstrijden van de San Francisco Giants. Een mooi en gezellig stadion dat uitkijkt over de baai van San Francisco. De Giants moesten tegen de Oakland Athletics. Aangezien Oakland aan de andere kant van de baai ligt waren er dus ook veel Oakland fans. De sfeer was geweldig en vooral heel relaxed. Alle fans zaten door elkaar. Iedereen zat wat te kletsen of liep rond. En....iedereen zat te eten. Heel veel te eten en te drinken.
Ook wij zaten met biertjes, vodka-lemonades, hot dogs, pretzels en garlic fries. We moesten nog wel even moeite doen om de Matt en Ev ook te laten genieten van een drankje, maar dat lukte uiteindelijk wel. Drank in de US mag pas genuttigd worden wanneer je 21 bent. Ik moest toen nog wel even terugdenken aan een ober in Mammoth Lakes die het alcohol beleid voor minderjarigen evalueerde: "You can die for your country and you can even vote for Trump, but you can not have a beer. This is a f*cked up country."
De wedstrijd was kennelijk echt een familie uitje voor de fans. Heel leuk om mee te maken. De wedstrijd zelf duurde bijna 3 uur en was niet al te spannend. The Giants verloren met 1-6 van de Athletics. Gelukkig was de stemmig er niet minder onder.
Voldaan zijn we na de wedstrijd weer terug gegaan naar het hotel. Wat een dag!