Dag 3: Hiking door Yosemite National Park

Vroeg opgestaan en gelijk gaan rijden. Van de campground in Midpines naar Yosemite Valley is ongeveer een uurtje rijden en dan ontbijten we daar wel. Voordeel van een camper; je hebt je hele huis bij je.
Het park omschrijven is eigenlijk niet te doen. Het is zo waanzinnig mooi. Alles is groot en indrukwekkend, waar je ook kijkt. Ik zal ipv van woorden meer foto's plaatsen. En zelfs dat doet geen recht aan hoe mooi het hier werkelijk is.
Na het ontbijt zijn we naar het visitor centre gegaan om wat info op te halen voor een hike. We hadden alle drie zin om een behoorlijk stuk te lopen en nog meer van de omgeving te zien. Advies van de vriendelijke park ranger: Upper Yosemite Fall trail.
De Yosemite Fall is de hoogste waterval van Noord Amerika, 739 m boven de Valley. De hike is zo'n 12,5 km en zou tussen de 6 en 8 uur in beslag moeten nemen. Op zich te doen dachten we, alleen was het wel 35C!
Op onze sportschoenen (beter hadden we niet) en met zo'n 6 liter water zijn we om 10:00 uur vol goede moed begonnen aan de hike.
Al snel kwamen we erachter dat "hiking" eigenlijk alleen maar "climbing" betekende. Sommige stukken zelfs op handen en voeten. Gelukkig wel veel schaduw door de bomen en hoge bergwanden. En om de paar minuten even op adem komen en wat drinken.
Zwaar, heel zwaar, maar wat een uitzichten. Van de falls zelf, maar ook de omgeving zoals de Half Dome. Na een uur of 4 kwamen we boven. Afgepeigerd maar voldaan, het was zeker de moeite waard.
Voor Evelyn en mij wel frustrerend hoe onze topsporter Matty met relatief gemak naar boven ging. Hij had er beduidend minder last van en moest continu op ons wachten. Gelukkig kwam ons moment ook. Wat bleek? Matthew had geen last van hoogtevrees, zoals hij zelf stoer zei. Maar....vond het "gewoon niet leuk" om vlak bij de rand van de afgrond te komen. Hij bleef stug een paar stappen verder van de rand. 
Na wat stoere foto's genomen te hebben vanaf de rand van de falls (de meeste dus zonder Matthew) zijn we maar weer naar beneden gegaan. Dit ging wat makkelijker, alleen was het wel uitkijken met de soms gladde stenen.
Om 17:00 waren we weer bij de camper Moe en met spierpijn, maar voldaan.
Eenmaal weer terug op de campground hebben we nog een frisse duik genomen in het zwembad en wat gegeten. Kort daarna als een blok in slaap gevallen.